Monica Maat

Column van AGNES FRIJLINK Hemel op aarde. maart 2016

Geplaatst 26 maart 2016 

 

 

COLUMN: HEMEL OP AARDE   

Van beeldend kunstenares en schrijfster: AGNES FRIJLINK

Voor KUNSTSITE klik op:  Agnes Frijlink - Columns 

 

Hemel op Aarde

Ik ben er nooit geweest. Ik heb er nooit naar 'gegoogeld' en tot aan deze week had ik geen idee hoe het er uit zag. Een beetje vreemd misschien voor iemand met zoveel interessse in het universum. Misschien ben ik wel teveel verwend door mijn bezoeken aan observatoria en aan het Kennedy Space Centre te Cape Canaveral in Florida. Maar natuurlijk wist ik wel dat het bestond; het planetarium te Franeker.

Het planetarium in Franeker is het oudste werkende planetarium ter wereld. Het werd in de 18e eeuw gebouwd door Eise Eisinga (1744 - 1828) . Eisinga was een autodidact. Hij was hoogbegaafd, maar mocht niet naar het gymnasium omdat hij moest werken. Hij onderwees zichzelf in wiskunde, natuurkunde en sterrenkunde. Een boeiende man dus. Minstens zo interessant als de man achter het planetarium is de reden van het maken ervan.
 

Eise Eisinga - door Willem Bartel van de Kooi.jpg 

Friesland leefde in vrees. Het einde van de wereld stond aangekruist op de kalender. Dominee Eelco Alta uit Bozum had een boekje uitgegeven toen zich een conjunctie van de maan en de planeten Mercurius, Venus, Mars en Jupiter zou voordoen op 8 mei 1774. Hij voorspelde hierin dat deze hemellichamen op elkaar zouden botsen. Als gevolg hiervan zou de aarde uit haar baan worden geslingerd en in de zon verbranden. Eise Eisinga geloofde er niks van. Ja, wel wist hij van de conjunctie van de planeten, maar hij geloofde niet in de gevolgen die de dominee er aan vastplakte. Om aan te tonen dat zo'n conjunctie niets is om voor te vrezen en dat zoiets vaker voorkwam, bouwde Eisinga zijn planetarium.
Het werd 8 mei 1774, de wereld verging niet en het planetarium was nog niet helemaal klaar. Nevermind, geeft niks, Eisinga maakte het toch af. In 1781 verklaarde hij zijn werk gereed.
 

 

planetarium.jpg 

Hij bouwde zijn levenswerk, met talloze raders en radertjes, in zijn eigen huiskamer. Toen het was voltooid was het zo mooi en zo perfect dat zelfs koning Willem II er speciaal voor naar Friesland kwam. Eisinga publiceerde in 1784 een 'Nauwkeurige Beschrijving en Afteekeningen van de uitwendige vertooning en de inwendige zamenstelling van het gansche Planetarium'. Geen overbodige luxe, want zelfs voor een kenner is dit systeem niet eenvoudig te begrijpen.
Het mechaniek werkt nog altijd zo nauwkeurig, dat tot op de dag van vandaag het planetarium de actuele stand van de planeten toont. De planeten van het planetarium bewegen namelijk in dezelfde tijd rond de zon als de echte planeten: Mercurius doet 88 dagen over een omloop, de aarde een jaar en Saturnus meer dan 29 jaar. Ik vind dat we Eise Eisinga gerust in een adem kunnen noemen met andere grote geesten uit de geschiedenis: Johan Sebastiaan Bach, Rembrandt van Rijn, Immanuel Kant, Eise Eisinga.

Franeker Polygoon Journaal 1 maart 1944 Eise Eisinga Planetarium:
https://www.youtube.com/watch?v=llGUb3MIhvo

Behalve dat het planetarium wiskundig en astronomisch een meesterwerk is, is het ook een waar kunstwerk. De afwerking, het geheel, alles is perfect. De letters, de illustraties, de berekeningen van banen zijn schitterend weergegeven; geschilderd op panelen met een bijna enge precisie en met veel gevoel voor schoonheid. De hoeveelheid kennis, vakmanschap en passie waarmee Eisinga dit heeft gebouwd, is ongekend. Hij bouwde Hemel op Aarde. Wat dat betreft rotzooi ik zelf maar een beetje aan met wat verf of inkt.

Tjah, dat is dan weer het nadeel van naar de grote meesters kijken; je wordt er zo nederig van.

Agnes Frijlink

Lees meer >> | 1365 keer bekeken

Galerie Bos Fine Art Atelierbezoek april 2016

21 april 2016 

20 april 2016. Galerie BOS FINE ART heeft een atelierbezoek gebracht 

 Galerie Bos Fine Art  van Marianne Bos en Paul Essens is zich gaan toeleggen op geometrische en constructivistische kunst en heeft een atelierbezoek bij mij gebracht. De galerie is te vinden aan de Nachtegaalstraat in Utrecht en exposeert met bekende namen op het gebied van geometrische kunst.

Meer is te lezen op:Bos Fine Art www.bosfineart.com  Als u daar bij de rubriek kunstenaars op mijn naam klikt, kunt u mijn profiel lezen en geometrisch werk vinden. 

Bos Fine Art Utrecht: Nachtegaalstraat 3, 3511 AA Utrecht

Bos Fine Art  Lelystad: Buitenplaats 131, 8212 AE  Lelystad

Atelierbezoek van Galerie Bos Fine Art 

Voor meer informatie i.v.m. expositie vanaf 10 december 2016 kunt u klikken op:

Bericht op blog van december 2016  Galerie BOS FINE ART Expositie monica maat 10 december 2016_ 

Museum Nagele. Bijzondere Expositie Nulkunst van Henk van Beek en Ruben Stallinga 2 maart-29 mei 2016

Geplaatst 25 maart .2016

Bijzondere Expositie NULKUNST van Henk van Beek en Ruben Stallinga, twee kunstenaars uit Flevoland [Foto's monica maat]

6 maart 2016: opening expositie '1 + 1 = 0'  in Museum Nagele in de Noordoostpolder.

Boven: Werk van Henk van Beek

Onlangs heb ik  de expositie in Museum Nagele van Henk van Beek en Ruben Stallinga bezocht, een grote verrassing! Bijzonder werk van Henk van Beek met als uitgangspunt de nulkunst uit de jaren '60 van de vorige eeuw. Ontstaan in 1961, voortgekomen uit de Informele groep, waarvan o.a. het werk van Jan Schoonhoven belangrijk was. Nulkunst  drukt niet de gevoelens van de kunstenaar uit, maar is een koele benadering van de werkelijkheid, zonder oordeel, zo valt te lezen in de toelichting. Persoonlijk vind ik dat niet helemaal zo. Om dergelijk werk te maken is m.i. ook intuïtie nodig en moet er gewikt en gewogen worden hoe je harmonie en het "gevoel" van estethiek bewerktstelligd en kunt overbrengen,en hoe je speels kunt omgaan met het ritme in het werk. Henk van Beek brengt die speelsheid erin door plotseling op een ander ritme over te gaan in zijn werk, dat maakt het verrassend. Ook worden door het licht op het driedimensionale werk, schaduwen in een strak ritme zichtbaar en daar waar wordt overgegaan in een ander ritme in het werk lijkt een vlak extra verlicht. Als materiaal gebruikt Henk van Beek isolatiemateriaal.

Henk van Beek heeft Ruben Stallinga ontdekt las ik in een krantenartikel dat bij de expositie ter inzage lag. Ruben Stallinga is een 17 jarige autistische jongen die niet praat. Waar een andere kunstenaar begint vanuit het niets, draait Ruben Stallinga deze logica om. Hij  begint met het afbreken van allerlei soorten rastermateriaal en komt zo tot wonderbaarlijk originele vormgevingen. Inderdaad een bijzondere ontdekking!

En ondertussen komt er een gezelschap uit Haarlem en een gezelschap uit Rotterdam met Amerikanen en Chinezen het museum binnen i.v.m. de vaste expositie over de architectuur in Nagele. Nagele is n.l. in de vijftiger jaren gebouwd door architectengroep De Acht, met architecten als Gerrit Rietveld en Aldo van Eyck.Het kan verkeren!  

Monica Maat

Onderstaand een fotoreportage van mijn hand:    

Boven en onder: werk van Henk van Beek in Museum Nagele,Noordoostpolder

Boven en onder: werk van Ruben Stallinga in Museum Nagele,Noordoostpolder

EXPOSITIE

Lees meer >> | 2889 keer bekeken

Uitnodiging expositie Zwerfvuil Vastgelegd in theater Posa Lelystad 24 april-20 mei 2016 met LINK naar artikel in CUNST april 2016 en alle links naar Publiciteit en Persartikelen.

Geplaatst 17 janauri 2016 

UITNODING EXPOSITIE over ZWERFVUIL, een expositie waar ik als lid van KUP 11 deel van uit maak 

Voor meer informatie over deze expositie kunt u een artikel lezen in Kunstblad CUNST. Klik hiervoor op:  Direct naar het april nummer van CUNST    [blz. 17-23]

Let op: Tijdens de opening op 24 april  en op di. 20,   do, 28 en vrijd. 29 april zijn ook instalaties/ objecten te bezichtigen.  Daarna moet het podium van het theater weer beschikbaar zijn. De werken aan de wand blijven t/m 20 mei te bezichtigen. 

PR

DIVERSE LINKS en Persart. m.b.t. expositie ZWERFVUIL

Artikel in Cunst

De vervuiling de baas? Of laat arrogantie de aarde en daarmee de mensheid sterven? KUP 11 aan de slag met ”Zwerfvuil Vastgelegd” in theater Posa

Door Monica Maat

 Foto Rien Nijboer ©

Zwerfvuil, duurzaamheid, milieu, klimaat, en sterven. Wat heeft het met elkaar te maken? Is er een verband te leggen? Onlangs was in de Volkskrant te lezen dat microscopisch kleine plastic deeltjes een nadelige invloed hebben op de voortplanting van de Japanse oester. Het aantal larven is verminderd met 40%. Elk jaar komen er  miljoenen tonnen plastic in zeeën en oceanen terecht. Het probleem van vervuiling en zwerfvuil wordt steeds groter. De mens denkt de vervuiling en de natuur te kunnen bedwingen. Zo weet Nederland haar land machtig mooi te beschermen tegen water. Daar kun je spreken van de natuur de baas. Maar gaat de natuur niet een keer gigantisch protesteren tegen de arrogantie van onverschillig vervuilen?

Worden we de vervuiling wel de baas? Is de aarde, en daarmee de mens langzaam stervende? Doemdenken wordt dat genoemd. Hebben de boeken: Dode Lente en Sinds Dode Lente ons op tijd wakker geschud begin jaren ’70, of zitten we nu met de gebakken peren? Gaan we aan ”sterfvuil” ten onder of keert alles ten goede? Heeft het Rapport van de club van Rome ons een te zwart scenario voorgespiegeld en heeft het protest uit de jaren ’80 tegen kernenergie zin gehad? Wat te denken van de kernramp, nog niet zo heel lang geleden in Japan in 2011? Wat kost de verwijdering van zwerfvuil ons en wat kunnen we wat doen aan gedragsverandering? Allemaal vragen die direct of indirect te maken hebben met de leefbaarheid van onze aarde en die mede deel uitmaken van de vergankelijkheid van mens en dier. Klik voor vervolg van dit artikel in maandblad CUNST op: 

Voor UITGEBREIDE informatie over deze expositie kunt u een artikel lezen in Kunstblad CUNST. Klik hiervoor op: 

Lees meer >> | 3087 keer bekeken

Dagblad Trouw: Boek en interview: Maarten Doorman. Bericht van Monica Maat. jan. 2016

Geplaatst 28 januari 2016

Bericht van KUP 11 lid Monica Maat i.v.m. boek en interview:  "De navel van Daphne over beeldende kunst en engagement" van Maarten Doorman. 

Geplaatst in de context van maatschappelijk engagement in verband met expostie van kunstenaarscollectief KUP 11 over zwerfvuil.

In de beeldende kunsten is niets wat het is. Kijk maar: je ziet niet wat je ziet. Maar van de politiek en van de moraal wordt juist ondubbelzinnigheid verlangd. Hoe kan kunst dan politiek of moreel zijn?Mag alles in de kunst of zijn er grenzen? Moet de politiek zich met kunst bemoeien en kunnen de beeldende kunsten politiek zijn? Of verschuilen ze zich ten onrechte in een ivoren toren?Veel hedendaagse kunstenaars trekken met een boodschap de wereld in. Levert dat goede kunst op? Het is een heet hangijzer in de kunst van nu.In De navel van Daphne werpt Maarten Doorman aan de hand van voorbeelden uit de hedendaagse kunst nieuw licht op het doolhof van engagement in de kunst.Maarten Doorman is schrijver en filosoof. Hij doceert kunstkritiek aan de Universiteit van Amsterdam en cultuurfilosofie aan de Universiteit Maastricht.

Onderstaand: Artikel in dagblad TROUW van Leonie Breebaart i.v.m. het boek dat Maarten Doornman schreef getiteld: 'De navel van Daphne. Over beeldende kunst en engagement.'

Bescherm de dubbelzinnigheid in de kunst

Door: Leonie Breebaart − 12/01/16

Maarten Doorman schreef het boek:  'De navel van Daphne over beeldende kunst en engagement.'

Maarten Doorman over Ai Wei Wei's installatie S.A.C.R.E.D. 'Omdat je als toeschouwer door een luikje moet loeren, besef je opeens dat je zelf in de positie van bewaker wordt gedrongen. Dan wordt het goede kunst, omdat het ingewikkeld wordt.'

In 2011 hebben de Chinese autoriteiten Ai Weiwei 81 dagen opgesloten op een geheime locatie zonder officiële aanklachten tegen hem in te dienen. Tijdens deze periode van gevangenschap werd Ai constant verhoord en onder 24-uurs bewaking geplaatst, vergezeld door twee bewakers die zijn zijde nooit verlieten, zelfs niet wanneer hij naar de wc ging of ging slapen.

De tentoonstelling met de installatie S.A.C.R.E.D. (2011-2013) was voor het eerst te zien op de Biënnale van Venetië in 2013. De installatie richt zich op Ai Weiwei als politiek gevangene in China. De zes bijna manshoge stalen kisten vullen nagenoeg een hele zaal. Kijkgaten in de wanden bieden zicht op steeds dezelfde maquette van de cel waar de kunstenaar eenentachtig dagen in isolement verkeerde, onder permanent toezicht. Wassen poppen van de kunstenaar en zijn bewakers verbeelden per kist andere taferelen van het verhaal, als de staties van een kruisgang.

Een Rembrandt mag tachtig miljoen kosten, maar moderne kunst moet zich voortdurend bewijzen, constateert dichter en filosoof Maarten Doorman.

Hoe is dat zo gekomen?

Het overkomt ons allemaal weleens, in het museum, of als we op straat een beeld aantreffen van een hedendaagse kunstenaar. Dat we denken: is dat nou kunst? En waarom dan? Bij Maarten Doorman (1957), zowel filosoof als dichter, drong die vraag zich de laatste jaren sterker op dan voorheen.

Niet dat Doorman behoort tot degenen die met een boog om moderne kunst heenlopen, integendeel, hij is een liefhebber. Maar het valt hem wel op dat moderne kunst de laatste jaren culturele status heeft verloren. Terwijl de oude meesters van het Rijksmuseum volop bijdragen aan onze nationale trots, lijken moderne Nederlandse kunstenaars vooral ervaren te worden als een blok aan het been. "Het rijk kan achteloos tachtig miljoen uit zijn achterzak trekken voor een Rembrandt", constateert Doorman, "maar als het een tiende van dat bedrag uitgeeft aan een modern Nederlands kunstwerk, dan is de wereld te klein". Moderne kunst heeft een imagoprobleem.

Dat is niet altijd zo geweest?
"Een eeuw geleden deed moderne kunst er nog toe. De moderne kunstenaar vertegenwoordigde iets spannends: de avant-garde. Kubisme, dada, abstractie, popart; dat waren allemaal revolutionaire stromingen, die stonden voor vooruitgang. Alles zou beter worden, dat geloof hield in de twintigste eeuw nog lang stand, en daar profiteerde de kunst van. Dus als je abstracte kunst mooi vond, hoorde je eigenlijk vanzelf tot een voorhoede, dat gaf aanzien. Als je daarentegen meer hield van figuratieve kunst, had je duidelijk de boot gemist.  "Pas in de jaren tachtig veranderde dat. Postmodernisten constateerden dat de 'grote verhalen' hun beste tijd hadden gehad, dat gold dus ook voor het 'verhaal' van vooruitgang, waaraan de status van de moderne kunst zo lang gekoppeld was gebleven. Niemand geloofde daar nog werkelijk in, en dus verbleekte ook het geloof in een culturele avant-garde."

Lees meer >> | 1792 keer bekeken

MOVING bijeenkomst in Lelystad op 30 december 2015 Symbool der Gastvrijheid t.b.v. vluchtelingen

Geplaatst: 14 december 2015 door monica maat

Lees meer >> | 1415 keer bekeken

Le Passage Lelystad. De Schoonheid van geometrie. Werken van Monica Maat in lunchroom Le Passage Lelystad 2015- 2016

Geplaatst door monica maat 4 nov. 2015

De Schoonheid van Geometrie.

Enkele werken van monica maat  in lunchroom Le Passage Lelystad nov.2015 tot eind jan.2016

Lees meer >> | 1662 keer bekeken

Expositie 'Zicht op Nieuws' bij Omroep Flevoland 9 oktober 2015 - 4 januari 2016

Geplaatst op 14 september 2015

KUP 11 EXPOSEERT BIJ OMROEP

FLEVOLAND

UITNODIGING EXPOSITIE: 'ZICHT OP NIEUWS'

            Uitnodiging vervaardigd door Omroep Flevoland

Lees meer >> | 1785 keer bekeken

Atelierroute Lelystad 2015 Fotoreportage expositie in De Kubus en op Lelystart

Geplaatst 4 september 2015

ATELIERROUTE 2015

10 jarig bestaan op 3 en 4 oktober                           

Lees meer >> | 2366 keer bekeken

Atelierroute Lelystad 2015 op 3 en 4 oktober bestaat 10 jaar.

Geplaatst 4 september 2015

ATELIERROUTE 2015

10 jarig bestaan op 3 en 4 oktober                                 

Lees meer >> | 1683 keer bekeken